Goeiemorgen! Vandaag is het dan toch zover, de reis heeft langs de ene kant lang geduurd maar aan de andere kant is ze in 1 flits al voorbij. Tijd om naar de luchthaven terug te keren!
We pakken alles in. We zijn er eigenlijk niet helemaal gerust op: om één of andere reden 😉 zijn we nu véél banger dan op de heenweg om onze bagage terug te krijgen. Voor de zekerheid nemen we maar enkele foto’s van de inhoud van de valiezen. Daarna laden we alles in voor de laatste rit.
Deze voormiddag hebben we nog de ’17 mile drive’ op het programma staan, een rondrit met mooie uitzichten op de kust.
We bekijken Pebble Beach, zien véél zeemeeuwen en enkele zeehondjes, en ook de beroemde boom ‘lone cypress’, de eenzame cipres, één van de meest gefotografeerde bomen van Noord-Amerika. Ja, dan moeten wij daar natuurlijk ook een fotootje van nemen he.
Daarna verlaten we Monterey. Onderweg scoren voor de laatste keer een picknick in een grote supermarkt. Zo naar de luchthaven moeten rijden, dat is toch altijd een beetje stressen, vind ik. Plots blijken we bij het tankstation er vlakbij niet te kunnen tanken, dat is alleen voor clubleden. Gelukkig is er een eind verder een normaal tankstation. We leveren de auto in, dat gaat véél vlotter dan we dachten. Eigenlijk mogen we er gewoon uitspringen en hem in het midden van de parkeergarage achterlaten, blijkt het systeem te zijn. Daardoor komen we toch wel heel ruim op tijd aan. Het stressen was nergens voor nodig. Ik leer het ook nooit 😉
Er zijn geen game-stations zoals op de heenweg in Parijs, maar er zijn gelukkig wel stopcontacten beschikbaar voor onze gamers.
We kopen wat avondeten op de luchthaven, onder andere 2 croissants die samen 10 dollar kosten 😮 en met de laatste papieren dollars kopen we 2 twixxen als dessert. Dan is er nog precies 1 dollar over in muntjes. Daar zal ik niets meer voor kunnen krijgen zeker? Challenge accepted! Ik vind het sowieso altijd moeilijk om rustig te blijven zitten wachten op de luchthaven, dus ik doe een rondje langs àlle winkeltjes en vind uiteindelijk een postkaart met copyright uit 1988 van Lombard Street. Dat wordt mijn bladwijzer de komende tijd 🙂
De vlucht valt voor mij goed mee, na de film Notre-Dame Brûle (over de brand) slaap ik best goed. De jongens doen ook lange tukken, enkel Meneer heeft een minder goede nacht.
Bij aankomst een grote verrassing: onze valiezen zijn er! Wat een meevaller zeg!
De auto blijkt ook nog netjes op de parking te staan, hoho, het kan niet op! Hij is precies wel een heel stuk gekrompen (omdat we nu die Amerikaanse bak gewend waren geworden). Nog een ritje naar huis en dan kunnen we in ons eigen bedje.
Wauw, wat was dat een prachtige reis. Hopelijk hebben jullie er ook wat van kunnen meegenieten 😉
Broertjesmama 
Wat was het leuk om jullie hele reis zo te kunnen volgen !
Wat een ontzettend leuk geschreven reisverslag!