Als wij op citytrip gaan, zijn wij vanzelfsprekend de hele dag weg van ‘huis’ om ’t een en ’t ander te gaan bezoeken. Maar op kampeerreis blijven wij ook graag een heleboel dagen gewoon ter plaatse lummelen. Er is op de camping zelf ook al zoveel te doen, en uiteindelijk wil je op zo’n reis toch vooral relaxen en rustig genieten met het gezin. Maar om de dag, of om de twee dagen, moéten we wel even de camping af om het gevoel te hebben ‘iets gezien te hebben’. Wij kozen voor de volgende selectie:
Het stadje Périgueux ligt op een kwartiertje rijden van Camping Le Grand Dague, dus het leent zich ideaal voor een uitstapje. Het centrum is niet zo groot en we konden heel dicht parkeren, altijd handig. Wij gingen ’s voormiddags en deden een rondje op de gezellige markt. We hoorden er meer West-Vlaams dan Frans, dat deed wel een beetje raar op zo ver van huis!
De jongens mochten op kanonnen zitten en speelden tjoeke-tjoeke-treintje in de goot, dus die waren ook content. Er was alleen nu en dan wat discussie over wie nu de wagon mocht zijn 😉
We kochten croissantjes voor ’s middags bij een kraampje waar we ook lekkere notentaart proefden (typisch voor de regio) en een bakje aardbeien dat we op het pleintje opsmikkelden. ’t Moet maar zo lekker niet zijn, hé.
Sarlat is een héél mooi historisch stadje, op 1u rijden van de camping. Het was er zodanig prachtig dat ik er geen enkele foto heb genomen 😀
Of toch: deze van Grote Broer in de Rose&Rebellion kleuterdrager die ik kocht voor Kleine Broer. 5 jaar oud en past nog perfect! Grote Broer is 5 jaar oud hé, bedoel ik. De kleuterdrager heb ik nog maar twee maanden ofzo :p
Ik nam ook deze foto, van twee vrolijke broertjes die net een Souvenir de la France kregen: een petanque-spelletje. Of jeu-de-boules, zoals de Nederlanders bij ons op de camping het noemden.
We aten er zo’n typisch tourist-trap-menuutje met drie gangen voor 15€. Ja, wij trappen daar met plezier in, dan voel je je pas écht een toerist, toch? 🙂
Sarlat is zo mooi dat ALS wij volgend jaar of het jaar erop terugkeren naar Camping Le Grand Dague, we het zeker opnieuw een bezoekje brengen. Je leest het goed, terugkeren wordt hier momenteel echt overwogen. En dat voor 2 mensen die enkele maanden geleden nog overtuigd waren dat ze nooit-of-nooit 2x naar dezelfde plaats op reis zouden gaan want er zijn nog zoveel plaatsen waar we niét geweest zijn… Vooral door de vele ondiepe zwembaden op de camping overwegen we het nu toch: ’t was daar écht perfect met onze kleine kindjes. Ahja, we hebben nog tijd genoeg om te beslissen, ik zal nog wel wat tijd doorbrengen met de catalogus op schoot en op de website, mij kennende 😉
Na de lunch wandelden we nog wat rond en reden rechtstreeks door naar de volgende trekpleister:
Nog zoiets wat zodanig mooi was dat mijn fototoestel zelfs in mijn zak bleef zitten. Jullie zullen het dus moeten doen met een fotootje dat ik pikte van tinternet. (’t is ook mooier dan ik het had kunnen fotograferen, trouwens)
Bij het toegangsticket is ook een rondleiding met gids inbegrepen (zelfs in het Nederlands) maar die paste qua uurregeling niet helemaal in onze dag. Bovendien duurt zo’n gids onze kindjes meestal toch te lang. Wij hebben het kasteel dus gewoon op ons eentje verkend – er was wel een toer uitgezet met pijltjes, heel handig.
Grote Broer was vooral fan van de ruimte met ‘middeleeuws’ spelletjes waar ze overal aan mochten zitten. Er was een toneeltje bezig en je kon een hele verzameling trebuchets bekijken op het kasteelplein. Enfin, we konden er onze namiddag goed vullen.
Oradour-sur-Glane ligt op 1u40 rijden van de camping, maar leent zich vooral perfect voor een bezoekje op de heen- of terugreis vanuit België. Wat wij natuurlijk, tegendraads als we zijn, niet deden 😉 Ja kijk, op de heenweg waren wij zodanig getikketakt om de camping te zien dat we geen zin hadden om te stoppen. En op de terugweg wilden we vlotjes naar huis aangezien ik de dag nadien alweer op het werk verwacht werd. En tóch wilden we Oradour-sur-Glane graag genoeg zien om er dus naar heen en terug te rijden.
Voor de beknopte uitleg verwijs ik jullie door naar Wikipedia:
Het bloedbad van Oradour-sur-Glane vond plaats op 10 juni 1944 in de Franse plaats Oradour-sur-Glane. Het dorp werd die dag door het eerste regiment ‘Der Führer’ van de 2. SS-Panzer-Division Das Reich ingesloten en uiteindelijk verwoest. Bij deze overval werden 642 mensen vermoord. Slechts zes personen overleefden het bloedbad.
De operatie vond plaats op zaterdag na 12.00 uur. De Duitse majoor Diekmann bracht alles in paraatheid om richting Oradour te gaan. Zijn colonne arriveerde om 13.30 uur in Oradour. Binnen een half uur was het gehele dorp omsingeld en alle in- en uitgangen en toegangswegen werden afgesloten. Diekmann richtte een boerderij, die tussen Oradour en het dorpje Bordes lag, in als commandopost. Het in der haast bedachte plan bleek koel en efficiënt. Als reden voor de overval werd een routinematige identiteitscontrole opgegeven, waartoe alle inwoners zich op het marktplein moesten verzamelen. Daarna werden mannen en vrouwen gescheiden. Rond 16.00 uur begon de executie met een ontploffing in het kerkgebouw waar de vrouwen en kinderen zich verzameld hadden.
Bij de ingang van het dorp is in 1999 een museum ingericht, het Centre de la Memoire. Het is een ondergronds museum. Wie de ingang van het museum passeert komt midden in het dorp weer bovengronds. Daar zijn alle ruïnes nog in de staat van na de verwoesting. Kleine plaquettes op de huizen geven aan of er een winkel, kapperszaak, garage of kledingatelier gevestigd was. Alles is zo gelaten zoals het de fatale dag is achtergelaten, inclusief de auto van de huisarts, die nog op het dorpsplein staat.
(Bron: Wikipedia)
Indrukwekkend.
Broertjesmama 