Een dagje uit het leven van…

Een dagje uit het leven van… Ikzelf! Maar niet een werkdag, neenee, jullie willen vast niet horen wat ik allemaal meemaak aan het onthaal van een rusthuis met 160 bewoners en evenveel personeelsleden – of misschien wel maar dat is dan een verhaaltje voor een andere keer). Vandaag beschrijf ik voor jullie een vakantiedagje zoals wij ze beleefden op Vacansoleil-camping Le Grand Dague. Komt-ie!

’s Ochtends maak ik (of mijn Meneer – al of niet vergezeld van de jongens want ver is het niet stappen hoor) een ochtendwandelingetje naar de winkel, om vers stokbrood te halen en iets wat Kleine Broer steevast KWASSANTJES noemt.

Na het uitgebreide/langzame ontbijt spelen we enkele spelletjes petanque en/of we laten hen zich uitleven op het springkussen.

Op weg terug naar onze stacaravan maken we een omweg want zo overal op de camping wat rondkijken, dat doe ik zelf dus heel graag. Soms passeren we ook eens langs de kinderanimatie, maar Kleine Broer is er nog te klein voor dus hebben we daar voorlopig nog geen kindertjes achtergelaten.

Tegen dan is het al bijna middag en flans ik iets te eten in elkaar (geen driegangenmenu want hé, ’t is voor mij ook vakantie hoor! Maar met kerstomaatjes en komkommer erbij en wat aardbeitjes als dessert maak ik het toch – vind ik – gezond genoeg, voila, mijn luie-wijven-tip speciaal voor jullie 😉

Na het eten gaan we zwemmen in het zwembad – of moet ik zeggen: de zwembaden. We zijn er telkens toch zeker 2 à 3 uur gebleven (en op warme dagen keerden we de planning om en zwommen ’s ochtends én na vijf uur nog een keer!). En dan moet je weten dat ik eigenlijk ‘thuis’ een hékel heb aan zwemmen. Maar alles waar ik een hekel aan heb bij zwemmen thuis, geldt natuurlijk niet op reis. Het water is niét (zo) koud, je hoeft je niét in een minikleedhok om te kleden waar het koud is en je moet je niét half-nat terug in je kleren hijsen.

op weg naar het zwembad

Je moet er zelfs niet zwemmen, gewoon wat dobberen in het bubbelbad-gedeelte is ook al goed genoeg. Of met een cola’tje in een strandstoel toezicht houden 😉

Zeggen dat ze hier honderd keer zijn afgegleden zou overdreven zijn, maar als ik gok op dertig keer dan zal ik er niet ver naast zitten. Élk dertig keer, dus. Alleen al op die ene dinsdag!

Na het zwemmen smikkelen we allemaal een ijsje op en spelen nog wat bij ons huisje en kan ik eindelijk wat verder lezen in mijn boek. En zij in dat van hen.

Voor het avondeten sloof ik me weer niet uit (hé, ’t is nog àltijd vakantie voor mij he!) en sturen we Meneer naar de snackbar naast het winkeltje om pizza’s te halen. Als hij de stacaravan terug nadert hoort hij al twee kleine monstertjes roepen: PIE-ZA PIE-ZA PIE-ZA 😀

Tegen dan is het al pakweg 19u en trekken we nog eens naar het centrum van de camping, waar nu het avondtoneeltje start. Dit toneeltje interesseert onze jongens niet zo, in de plaats laten zij zich liever nog eens gaan in de ‘binnenspeeltuin’ (hij staat eigenlijk buiten onder een tent voor de schaduw, maar ja, ik kan begrijpen waarom ze het toch steeds ‘de binnenspeeltuin’ bleven noemen).

Meneer en ik houden offeren ons met plezier op om op het bijhorende terras te gaan zitten 😉

’s Avonds sluiten we af met een spelletje UNO.

(volgens mij kan je Kleine Broer over de hele camping horen roepen, UNOOOOO UNOOOOOOOOOO! Hashtag waarisdevolumeknopvandatkind) en brengen we hen naar bed, waar ze onmiddellijk in een diepe slaap wegzinken (serieus! Heel de vakantie geen kik, niet bij het inslapen en niet vòòr 8u ’s morgens 😮  Moet dat zwemmen toch vermoeiend zijn 😉 )

Meneer en ik installeren ons op het terras voor een spelletje ‘Regenwormen’ of een serie op de iPad voor we ook ons bed in rollen. Waar is die hele dag naartoe, zeg? Gelukkig hebben we er morgen nog zo één, en de dag daarna, en …

* Natuurlijk zijn niet al onze vakantiedagen zo ‘lui’ verlopen: we deden ook enkele uitstapjes buiten de camping, maar daarover later meer. Trek je binnenkort ook naar de Dordogne-streek? Stay tuned! 😀

* Of er dan helemaal geen nadelen zijn? Awel, ik kan er wel ééntje bedenken: enkel in de cafetaria/zwembad-zone kon je WiFi gebruiken (tegen betaling). Meneer en ik hebben dus ook nogal wat 3G gebruikt, aan roaming-tarieven. Het werd dus ook een klein beetje een digitale detox voor ons. Needless to say dat ik droom van een wereld waarin ik overal precies even goede WiFi heb als thuis. Ik wacht nog af, ik ben zeker dat dit over enkele jaren overal de standaard wordt. Toch? TOCH??